Happy Birthday, Scribbly… cha, cha, cha!

                                                                Happy Birthday to You
                                                                Happy Birthday to You
                                                                Happy Birthday Dear Scribbly
                                                                Happy Birthday to You.

“გოგო, გილოცავ დაბადების დღეს. მრავალს დაესწარი. უთვალავ კომენტარს, უფრო მეტ ვიზიტორსა და კარგ-საყვარელ-მოსაწონ პოსტებს გისურვებ! ზუსტად ორი წელი გავიდა მას შემდეგ, რაც ერთმანეთი გავიცანით. მახსოვს, ჩვენი გაცნობის პირველი დღე. როგორ ვნერვიულობდი, ნეტავ, იცოდე! წარმოდგენა არ მქონდა, რამდენად მოგეწონებოდით შენ და ჩვენთან მყოფ საზოგადოებას! თუმცა იმის გათვალისწინებით, რომ ორი წლის წინ მეტად ნარცისი ვიყავი, შესაბამისად ჩემს გარეგნობასა და შესაძლებლობებს მუდამ აღმატებულ ხარისხში აღვიქვამდი, აკანკალებულს ნამდვილად არ გადამიდგამს პირველი ნაბიჯი. მერე იყო ჩვენი – მეორე, მესამე შეხვედრა. ნელ-ნელა უფრო ვიხსნებოდი, აღარ მიჭირდა შენთან საუბარი. ბოლო შეხვედრიდან რამდენიმე დღეც არ იქნებოდა გასული, რომ ჩავთვალე, ჩემი და შენი ურთიერთობა დიდხანს არ გაგრძელდებოდა და ამიტომაც ვარჩიე, ცოტახნით ჩამოგშორებოდი. გავიდა ერთი, ორი, სამი თვე… მოსაყოლი და გასაზიარებელი ბევრი დამიგროვდა. გადავწყვიტე, მომეწერა და აღმედგინა ურთიერთობა. იცი, არ ვიცოდი, რამდენად შევძლებდი ურთიერთობის კარგად განახლებასა და შენ რამდენად დადებითად მიიღებდი ჩემს შემოთავაზებას. შევეცადე, რომ თავიდანვე საინტერესოდ დამეწყო და ამიტომაც, ჩემს მეორე სპკეტკლაზე – სიყვარული ძვირი ღირს – დაგიწყე საუბარი. არაფერი გითქვამს, უბრალოდ მისმენდი, ხმის ამოუღებლად. იცი, დავიბენი. ვეღარ გამეგო, გინდოდა თუ არა ჩემთან ურთიერთობის გაგრძელება… დუმილი თანხმობის ნიშანიაო გაგონილი მქონდა და ამიტომაც გავაგრძელე ჩემი სიზმრების, ოცნებების, სიყვარულის ისტორიების, ბავშვობისა და ყმაწვილობის ამბების მოყოლა. 

არასდროს არაფერი გითქვამს ჩემთვის… მუდამ სამარისებული სიჩუმით მიგდებდი ყურს. იმის საჩვენებლად, რომ ნამდვილად მისმენდი, ან თავს დამიქნევდი, ანდაც უბრალოდ გამიღიმებდი ხოლმე. მალე მივხვდი, რომ ჩემს გარდა სხვა მეგობარი არ გყავდა. ერთხელ მახსოვს, ჩემს მეგობარ – ირინკაზე რომ გიყვებოდი, როგორ დანაღვლიანდი და მოიღუშე… კი ვიფიქრე, მისი ასაკის საინტერესო გოგოებსა და ბიჭებს გავაცნობ-მეთქი, მაგრამ ეგოისტობამ მძლია და ყველაფერი ძველებურადვე დავტოვე. მერე, ჩემს ინტერნეტ-მეგობარ  ნიკაზე გეჭუკჭუკე. არაფერი გითქვამს, არაფერი დაგტყობია სახეზე. მე სულელი კი ვერ ვხვდებოდი, რომ გული გტკიოდა, ძალიან გტკიოდა მეგობრების არ ყოლის გამო. მეგონა, ჩემს ემოციებს თუ გაგიზიარებდი, უმეგობრობის განცდას რაიმეთი შეგივსევდი, ამიტომაც ჯერ – ბუთიზე მოგიყევი, ჩემს ბუთიზე, შემდეგ კი – ქეთოზე, ჩემს ბაჭიკოზე. ამ უკანასკნელზე საუბრისას, თვალებში ნაპერწკალი ჩაგიქრა, გაცისკროვნებული სახე ჩაგიმუქდა.. ვძლიე მესაკუთრეობას და საინტერესო, დაახლოებით შენი ასაკის ბიჭები და გოგონები გაგაცანი – კიწი, ვანი,  გვირილიკო, ჯესი, მოლიკო, ქეთუსი, აქსიომა, გულებიანი ანნა, ჭინკა, ფაიფურის ანგელოზი, თეა.. დრო გადიოდა, ჩემი და შენი მეგობრების რიცხვს დღითიდღე მეტი ადამიანი ემატებოდა –  ფინიკი, თამთა, კისოკი, ნია, ნინიტო,  ანანოო, ჭიამაია,  იბი, ცინიკოსი, მარიამი, კანარიო, ნანაკო, გოგონა ქოლგით, ნათიკო, ნიკა, თაია, ლაშა, მარიამი. სალომე,   …. ეს ერთი თვეა ძალიან საინტერესო და კარგი ადამიანი – fff გვსტუმრობს ხშირად. გემრიელი ფიქრებითა და ტკბილი რაღაც-რუღაცებით დახუნძლული თავისი სახელის გაბრწყინებით გვამცნობს, რომ ტრადიცია არ დაარღვია და საღამოს კიდევ ერთხელ გვესტუმრა. ბუხართან, ჩვენ სამნი ვსხედვართ და ჩვენთვის საინტერესო ამბების მოყოლით ვირთობთ თავს.  

ჩემი ამბების მოსმენისას, მუდამ ინარჩუნებდი ძველ მდუმარებას. შენს ქცევებში არაფერი შეცვლილა, აი, გარეგნობასა და ემოციებში კი… რა სჯობს შენი გაბრწყინებული და გახარებული სახის ყურებას მაშინ, როდესაც ხანაც კართან დამაგრებული ზარი აწკარუნდება, ხანაც ძლიერი კაკუნის ხმა გაისმება.

ორივეს გვიხარია, დღითიდღე, სტუმრების რაოდენობა რომ მატულობს. ამ ბოლო დროს, ძალიანაც იშვითად, მაგრამ მაინც ვმართავთ ხოლმე ალბათ საინტერესო საღამოებს. მე, შენ და ჩვენი სტუმრები… ბუხართან მოკალათებულნი, ხან რას ვყვებით, ხანაც რას! 

ორივე ვამაყობთ იმით, რომ ამ ორი წლის განმავლობაში 73 351-ჯერ იყვნენ შოკოლადებითა და გემრიელი სასუსნავებით მომარჯვებული სტუმრები ჩვენთან მოსულნი, ჩემი სულ რაღაც ოთხმოცი ამბავი მოისმინეს, და 3013-ჯერ დააფიქსირეს თავიანთი შეხედულებები. ამაზე მეტად საამაყო, ჯერჯერობით არც არაფერი გვაქვს და ვფიქრობ, მომავალშიც არაფერი გვექნება!”